Nietypowy projekt modernizacji domu z lat 30 na warszawskiej Sadybie, obejmował zarówno wnętrza jak i bryłę budynku. Z pierwotnego układu ścian wewnętrznych, pozostały praktycznie tylko ściany konstrukcyjne. Z racji sąsiedztwa zabytkowej willi w stylu modernistycznym, na elewacji pojawiła się cegła klinkierowa, zaokrąglone narożniki i liczne nawiązania do okresu architektury międzywojennej. Wnętrza części parterowej otworzono na ogród. W kondygnacji podziemnej odsłonięte zostały stare cegły. Rozbudowany był także program pomieszczeń. Oprócz tych zwykle spotykanych w domach, pojawiła się sala kinowa z funkcją domowego centrum imprezowego, siłownia, bar, winiarnia, pracownia itd.